Πώς καταγράφει ο Ερωτόκριτος στο ημερολόγιο του, τις σκέψεις και τα συναισθήματά του μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του Πεζόστρατου για το προξενιό;
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Η σημερινή μέρα πρέπει να ήταν και η χειρότερη της ζωής μου. Το όνειρο μου να παντρευτώ την Αρετούσα γκρεμίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Κακότυχος είμαι. Μέχρι και το όνομα που μου έδωσε ο πατέρας μου, ο Πεζόστρατος φανερώνει πως θα βασανίζομαι για την αγάπη. Ο πατέρας μου πρόθυμος πάντα έκανε ότι μπορούσε για να με βοηθήσει. Πήγε μέχρι και στο βασιλιά μόνος του για να του ζητήσει να αφήσει την κόρη του να με παντρευτεί. Μάταιως κόπος ο βασιλιάς τον πέταξε έξω λέγοντας του πως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Εμένα με εξόρισε και στον πατέρα μου του απαγόρευσε να ξανά πάει στο παλάτι. Τι παραπάνω δηλαδή θεωρεί πως έχει από εμάς, τα πλούτη ή την εξουσία; Αυτά μπορούν να χαθούν εύκολα από τη μια στιγμή στην άλλη. Εγώ έχω αρετές και αυτό πιστεύω πως είναι και το πιο σημαντικό απ'όλα. Αυτά δεν χάνονται στον χρόνο, μένουν για όλη τη ζωή. Τέσσερις μέρες μου μένουν για να αφήσω την πατρίδα μου, τον πατέρα μου, τους κοντινούς μου ανθρώπους και την Αρετούσα. Όμως όσο μακρυά και αν φύγω όπου και αν βρεθώ εγώ πάντα θα νοιάζομαι για αυτήν.
Nίκος Χαρτζάλας, Γ3
Ένα πολύπτυχο κεντητό φουστάνι από την Κρήτη του 17ου αιώνα, σπάνιο κατάλοιπο της αναγεννησιακής επίδρασης που άφησε η ενετική κατάκτηση στο νησί (1211-1669), μας μεταφέρει στην εποχή της ακμής της κρητικής λογοτεχνίας.
[Φωτ.: Λεπτομέρεια από κέντημα κρητικού φουστανιού. Κρήτη, τέλη 17ου-αρχές 18ου αι.]
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Η σημερινή μέρα πρέπει να ήταν και η χειρότερη της ζωής μου. Το όνειρο μου να παντρευτώ την Αρετούσα γκρεμίστηκε από τη μια στιγμή στην άλλη. Κακότυχος είμαι. Μέχρι και το όνομα που μου έδωσε ο πατέρας μου, ο Πεζόστρατος φανερώνει πως θα βασανίζομαι για την αγάπη. Ο πατέρας μου πρόθυμος πάντα έκανε ότι μπορούσε για να με βοηθήσει. Πήγε μέχρι και στο βασιλιά μόνος του για να του ζητήσει να αφήσει την κόρη του να με παντρευτεί. Μάταιως κόπος ο βασιλιάς τον πέταξε έξω λέγοντας του πως δεν πρόκειται να συμβεί κάτι τέτοιο. Εμένα με εξόρισε και στον πατέρα μου του απαγόρευσε να ξανά πάει στο παλάτι. Τι παραπάνω δηλαδή θεωρεί πως έχει από εμάς, τα πλούτη ή την εξουσία; Αυτά μπορούν να χαθούν εύκολα από τη μια στιγμή στην άλλη. Εγώ έχω αρετές και αυτό πιστεύω πως είναι και το πιο σημαντικό απ'όλα. Αυτά δεν χάνονται στον χρόνο, μένουν για όλη τη ζωή. Τέσσερις μέρες μου μένουν για να αφήσω την πατρίδα μου, τον πατέρα μου, τους κοντινούς μου ανθρώπους και την Αρετούσα. Όμως όσο μακρυά και αν φύγω όπου και αν βρεθώ εγώ πάντα θα νοιάζομαι για αυτήν.
Nίκος Χαρτζάλας, Γ3
Ένα πολύπτυχο κεντητό φουστάνι από την Κρήτη του 17ου αιώνα, σπάνιο κατάλοιπο της αναγεννησιακής επίδρασης που άφησε η ενετική κατάκτηση στο νησί (1211-1669), μας μεταφέρει στην εποχή της ακμής της κρητικής λογοτεχνίας.
[Φωτ.: Λεπτομέρεια από κέντημα κρητικού φουστανιού. Κρήτη, τέλη 17ου-αρχές 18ου αι.]
Χάντακας Κρήτης , 25 Μαγιού 1610
Κακότυχος είμαι, δεν χωρά καμιά αμφιβολία. Το μαρτυρά άλλωστε και το όνομά μου. Μου το ‘δωκε ο πατέρας μου, ο Πεζόστρατος, όταν εγεννήθηκα λες και το ‘ξερε πως η μοίρα μου ήταν να βασανίζομαι για μιαν αγάπη. ‘Έτσι τώρα μέσα στη νιότη μου, μια γυναίκα με τυραννά, αυτή είναι κόρη του βασιλιά κι έχει όλα τα καλά. Αρετούσα το όνομά της αφού όλες τις αρετές τις έχει. Εγώ πρώτος την κοίταξα κι αυτή ανταποκρίθη, αγωνίστηκα γι’ αυτήν, πολέμησα σκληρά κι αυτή συμφώνησε να μείνει στην δικιά μου αγκαλιά. Αλλά πρέπει να είναι χωριστά οι αφεντάδες με μας. Μόνο που αυτή η σκέψη μου μπαίνει στο μυαλό αβγάζομαι*. Τι παραπάνω θαρρούν πως έχουν αυτοί από εμάς. Τσ’ αφεντιές, τα πλούτη, το λογάρι. Εμείς έχουμε τις αρετές που τις θαρρώ πιο σημαντικές. Γιατί αυτές είναι είναι παντοτινές και ποτέ δε θα χαθούν Αυτά είπα στον πατέρα μου και με σύμφωνη την Αρετούσα, επήγε στον πατέρα της να ζητήσει το χέρι της. Ο δύσμοιρος αυτός, αν και μυαλωμένος, να αντισταθεί πολύ δεν μπόρεσε της αγάπης για τον γιό. Και αν μου το 'πε πολλές φορές εγώ δεν μπόρεσα να το πιστέψω, πως ο βασιλιάς θα θύμωνε γι’ αυτό το προξενιό. Έτσι λοιπόν πήγε και μίλησεγια χώρες πιο παλιές που ήταν σωστές και δίκαιες. Που μοίραζαν τα πλούτη και το μάλαμα κατά πως πρέπει. Τότε όπως και τώρα τα πλούτη χάνονταν, αλλάζαν και χαλούσαν μέναν όμως οι αρετές στους ανθρώπους που χωρίς αυτές στην ζωή δεν προχωρούσαν. Υπήρχαν, τέτοιες χώρες; Δεν γνωρίζω. Κι αφού του ΄πε πράγματα σοφά και ατόφια το χέρι τόλμησε της κόρης να ζητήσει Ο χαιρέκακος βασιλιάς όμως αντί να σκεφτεί τα λόγια του όχι μόνο την κόρη δεν τη δίνει αλλά ζητά κι από μένα τη χώρα να μου να αφήσω, να γυρέψω τόπους μακρινούς κι αλλιώτικους που δεν γνωρίζω κι όσο για τον πατέρα μου δεν τον αφήνει στο παλάτι να ξαναπατήσει ή στην αυλή. Σαν ντροπή και μίασμα το προξενιό μας βλέπει κι αν μιλήσουμε γι’ αυτό τιμωρία σκληρή μας περιμένει κι ας είναι θέλημα της ίδιας του της κόρης. Που ούτε κι αυτή η ίδια πια δεν αντέχει. Τέσσερις μέρες έχω μόνο για να αφήσω το μέρος που μεγάλωσα. Τον πατέρα, τους φίλους μου και την Αρετούσα. Τελικά, ο έρωτας κακό έκανε σε όλους μα εγώ δεν σταματώ να νοιάζομαι για ‘κείνη.
Παναγιώτης Μπέσης, Γ3, ως Ερωτόκριτος.
[Φωτ.: Λεπτομέρεια από κέντημα κρητικού φουστανιού. Κρήτη, τέλη 17ου-αρχές 18ου αι.]
Χάντακας Κρήτης , 25 Μαγιού 1610 ,αργά το απόγευμα...
αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πολλές φορές οι άνθρωποι λυπούνται, όταν τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά από ό,τι τα σχεδιάζουν ή ονειρεύονται.
Σήμερα η καρδιά μου ράγισε στα δύο. Και ο λόγος ... όλα ξεκίνησαν από την ιδέα που είχαμε με τον Ερωτόκριτο να πάρουμε την ευχή του πατέρα μου - βασιλιά, για να παντρευτούμε. Και ενώ εμείς ονειρευόμασταν τη ζωή μας, υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, αφού και ο πατέρας του Ερωτόκριτου δίσταζε να αποτολμήσει το αδιανόητο για τα δεδομένα του κόσμου μας: Η κόρη του Βασιλιά να παντρευτεί έναν αυλικό. Τελικά, ο καλός μου έπεισε τον πατέρα του – Πεζόστρατο να ξεπεράσει τις φοβίες του και να πάει στον πατέρα μου και να με ζητήσει για νύφη του.
Το πρωινό, σα λάλησε ο πετεινός και έλαμψε όλη η πλάση, πλησίασε δειλά – δειλά ο καημένος ο Πεζόστρατος τον πατέρα μου, την ώρα που εργαζόταν. Όλα κυλούσαν με τους καθημερινούς ρυθμούς, αλλά εγώ ήξερα ότι κάτι ανατρεπτικό θα συμβεί. Μετρούσα αγωνιωδώς λεπτό προς λεπτό να αρχίσει το λόγο του ο σύμβουλος του παλατιού.
Κάποια στιγμή, καθώς ήμουν κλεισμένη στο δώμα μου, ακούστηκε εξαγριωμένος ο βασιλιάς. Αναστατωμένη πια, κατέβηκα βιαστικά τα σκαλιά και κρυμμένη πίσω απ' τους τοίχους παρακολουθούσα την κατάσταση. “ Ο γιος σου μην πατήσει πλιο σ' τσι τόπους οπ' ορίζω “, είπε σε έξαλλη κατάσταση ο πατέρας μου. Η φράση αυτή που ξεστόμισε, σημάδεψε ολόκληρη τη ζωή μου, η γης τραντάχτηκε, ο κόσμος γύρω μου εχάθηκε. Η προσπάθεια του Πεζόστρατου ήταν εξαιρετική, με θάρρος αλλά και σέβας απευθύνθηκε στον Ρήγα. Το στόμα του μέλι έσταζε, με ταξίδεψε με τα λόγια του στο παρελθόν. Όμως ο κακόβουλος πατέρας μου, χωρίς να δέχεται την επιλογή μου και μην κατανοώντας την αγάπη γι' αυτόν, όχι μόνο εξοργισμένος ειρωνεύτηκε τους ανθρώπους που εκτιμώ αλλά με επιβλητικό ύφος τους εξόρισε από τα εδάφη μας. Κλαίγοντας, έτρεξα πίσω έπαε στην καμάρά μου. Για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Τι σημασία έχει που είναι λιγότερο πλούσιος από εμέ; Τι θα γίνει; Εγώ τον αγαπώ! Αυτό όμως απογορεύεται! Πώς μπορεί κάποιος να ελέγξει την καρδιά του και ποιος μπορεί να βάζει στο κάδρο τη ζωή των άλλων; Αλήθεια, η ευτυχία κάθε ανθρώπου είναι αγαθό που χαρίζεται ή αγαθό που αγωνίζεται ο καθένας να αποκτήσει; Πόσο μεγάλο κακό κάνει στους ανθρώπους η δύναμη ο πλούτος και η εξουσία, όταν φουσκώνουν τα μυαλά τους και λησμονούν την ταπεινή ανθρώπινη υπόστασή τους; Πόσο μικρή μοιάζει η απόσταση ανάμεσα στην απόλυτη ευτυχία και ευχαρίστηση και στην έσχατη απελπισία;
αγαπητό μου ημερολόγιο,
Πολλές φορές οι άνθρωποι λυπούνται, όταν τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά από ό,τι τα σχεδιάζουν ή ονειρεύονται.
Σήμερα η καρδιά μου ράγισε στα δύο. Και ο λόγος ... όλα ξεκίνησαν από την ιδέα που είχαμε με τον Ερωτόκριτο να πάρουμε την ευχή του πατέρα μου - βασιλιά, για να παντρευτούμε. Και ενώ εμείς ονειρευόμασταν τη ζωή μας, υπολογίζαμε χωρίς τον ξενοδόχο, αφού και ο πατέρας του Ερωτόκριτου δίσταζε να αποτολμήσει το αδιανόητο για τα δεδομένα του κόσμου μας: Η κόρη του Βασιλιά να παντρευτεί έναν αυλικό. Τελικά, ο καλός μου έπεισε τον πατέρα του – Πεζόστρατο να ξεπεράσει τις φοβίες του και να πάει στον πατέρα μου και να με ζητήσει για νύφη του.
Το πρωινό, σα λάλησε ο πετεινός και έλαμψε όλη η πλάση, πλησίασε δειλά – δειλά ο καημένος ο Πεζόστρατος τον πατέρα μου, την ώρα που εργαζόταν. Όλα κυλούσαν με τους καθημερινούς ρυθμούς, αλλά εγώ ήξερα ότι κάτι ανατρεπτικό θα συμβεί. Μετρούσα αγωνιωδώς λεπτό προς λεπτό να αρχίσει το λόγο του ο σύμβουλος του παλατιού.
Κάποια στιγμή, καθώς ήμουν κλεισμένη στο δώμα μου, ακούστηκε εξαγριωμένος ο βασιλιάς. Αναστατωμένη πια, κατέβηκα βιαστικά τα σκαλιά και κρυμμένη πίσω απ' τους τοίχους παρακολουθούσα την κατάσταση. “ Ο γιος σου μην πατήσει πλιο σ' τσι τόπους οπ' ορίζω “, είπε σε έξαλλη κατάσταση ο πατέρας μου. Η φράση αυτή που ξεστόμισε, σημάδεψε ολόκληρη τη ζωή μου, η γης τραντάχτηκε, ο κόσμος γύρω μου εχάθηκε. Η προσπάθεια του Πεζόστρατου ήταν εξαιρετική, με θάρρος αλλά και σέβας απευθύνθηκε στον Ρήγα. Το στόμα του μέλι έσταζε, με ταξίδεψε με τα λόγια του στο παρελθόν. Όμως ο κακόβουλος πατέρας μου, χωρίς να δέχεται την επιλογή μου και μην κατανοώντας την αγάπη γι' αυτόν, όχι μόνο εξοργισμένος ειρωνεύτηκε τους ανθρώπους που εκτιμώ αλλά με επιβλητικό ύφος τους εξόρισε από τα εδάφη μας. Κλαίγοντας, έτρεξα πίσω έπαε στην καμάρά μου. Για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Τι σημασία έχει που είναι λιγότερο πλούσιος από εμέ; Τι θα γίνει; Εγώ τον αγαπώ! Αυτό όμως απογορεύεται! Πώς μπορεί κάποιος να ελέγξει την καρδιά του και ποιος μπορεί να βάζει στο κάδρο τη ζωή των άλλων; Αλήθεια, η ευτυχία κάθε ανθρώπου είναι αγαθό που χαρίζεται ή αγαθό που αγωνίζεται ο καθένας να αποκτήσει; Πόσο μεγάλο κακό κάνει στους ανθρώπους η δύναμη ο πλούτος και η εξουσία, όταν φουσκώνουν τα μυαλά τους και λησμονούν την ταπεινή ανθρώπινη υπόστασή τους; Πόσο μικρή μοιάζει η απόσταση ανάμεσα στην απόλυτη ευτυχία και ευχαρίστηση και στην έσχατη απελπισία;
( η μαθήτρια Κάκου Ραφαέλα της Γ3 τάξης ,ως Αρετούσα )
Αγαπητό μου ημερολογιο,
Αγαπητό μου ημερολογιο,
Οφείλω να ομολογήσω πως τις προηγούμενες μέρες βίωσα τις πιο άσχημες μέρες ολόκληρης της ζωής μου. Είναι γνωστό πως εγώ και ο Ερωτόκριτος είμαστε τρελά ερωτευμένοι και αποφασισμένοι να παντρευτούμε, μα δεν μπορούμε ούτε εγώ ούτε αυτός να εκφράσουμε αυτή μας την επιθυμία στον πατέρα μου.
Όλα άρχισαν σήμερα το πρωί, όταν αποφασισμένη πλέον να μιλήσω στον πολυαγαπημένο μου πατέρα κατέβαινα τις σκάλες του δώματος μου. Λίγο μακρύτερα βρίσκονταν ο Πεζοστρατος, πατέρας του Ρωτοκριτου που μιλουσε στον πατέρα μου.
Αποφάσισα να κρυφακούσω όταν σε μια στιγμή ο πατέρας μου πετάγεται από τον θρόνο του, υβρίζοντας και απειλώντας τον Πεζοστρατο και προσταζοντας να εξοριστεί ο αγαπημένος μου. Σαν άκουσα τον λόγο τούτο του πατέρα μου, έχασα την γη κάτω απ' τα πόδια μου, η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που κόντευε να σπάσει και γω κατευθύνθηκα σπαραζοντας για τον αγαπημένο μου προς το δώμα. Πώς μπόρεσε ο πατέρας να κάνει κάτι τέτοιο και για ποιο λόγο...
Σήμερα έχουν ήδη περάσει έξι μέρες αλλά εγώ δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τον αγαπημένο μου ούτε λεπτό. Ο πατέρας τις μερες αυτές προσπαθούσε επίμονα να βρει γαμπρό πλούσιο να με παντρέψει. Με προσταζε συνεχώς να ντυθώ, να στολίσουν και να έρθω να γνωρίσω τα βασιλοπουλα μα εγώ συνεχώς τους απερριπτα γιατί η καρδιά μου είναι δοσμένη αλλού. Μόλις πριν ολίγων ωρών απερριψα και τον τελευταίο, το βασιλοπουλο του Βυζαντίου και έτσι ο βασιλιάς έδωσε εντολή να με φυλακίσουν. Τώρα εδώ και αρκετές ώρες βρίσκομαι στο μπουντρούμι μόνη και χωρίς τον Ρωτοκριτο. Μονάχα αναπολώντας τον και αναμένοντας με αγωνία τη στιγμή που θα γυρίσει. Πού να είναι άραγε ο αγαπημένος μου; Γιατί ο ακαρδος πατέρας μου συμπεριφέρεται έτσι..;
Όλα άρχισαν σήμερα το πρωί, όταν αποφασισμένη πλέον να μιλήσω στον πολυαγαπημένο μου πατέρα κατέβαινα τις σκάλες του δώματος μου. Λίγο μακρύτερα βρίσκονταν ο Πεζοστρατος, πατέρας του Ρωτοκριτου που μιλουσε στον πατέρα μου.
Αποφάσισα να κρυφακούσω όταν σε μια στιγμή ο πατέρας μου πετάγεται από τον θρόνο του, υβρίζοντας και απειλώντας τον Πεζοστρατο και προσταζοντας να εξοριστεί ο αγαπημένος μου. Σαν άκουσα τον λόγο τούτο του πατέρα μου, έχασα την γη κάτω απ' τα πόδια μου, η καρδιά μου χτυπούσε τόσο δυνατά που κόντευε να σπάσει και γω κατευθύνθηκα σπαραζοντας για τον αγαπημένο μου προς το δώμα. Πώς μπόρεσε ο πατέρας να κάνει κάτι τέτοιο και για ποιο λόγο...
Σήμερα έχουν ήδη περάσει έξι μέρες αλλά εγώ δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι τον αγαπημένο μου ούτε λεπτό. Ο πατέρας τις μερες αυτές προσπαθούσε επίμονα να βρει γαμπρό πλούσιο να με παντρέψει. Με προσταζε συνεχώς να ντυθώ, να στολίσουν και να έρθω να γνωρίσω τα βασιλοπουλα μα εγώ συνεχώς τους απερριπτα γιατί η καρδιά μου είναι δοσμένη αλλού. Μόλις πριν ολίγων ωρών απερριψα και τον τελευταίο, το βασιλοπουλο του Βυζαντίου και έτσι ο βασιλιάς έδωσε εντολή να με φυλακίσουν. Τώρα εδώ και αρκετές ώρες βρίσκομαι στο μπουντρούμι μόνη και χωρίς τον Ρωτοκριτο. Μονάχα αναπολώντας τον και αναμένοντας με αγωνία τη στιγμή που θα γυρίσει. Πού να είναι άραγε ο αγαπημένος μου; Γιατί ο ακαρδος πατέρας μου συμπεριφέρεται έτσι..;
αν μπορουσατε να ειχατε Δημιουργικη γραφη ως θεμα Ο πεζοστρατος διηγειτε στον γιο του ερωτοκριτο οσα συνεβησαν στο παλατι
ΑπάντησηΔιαγραφή